Jesteś.

Jesteś zawsze. Przychodzisz, kiedy jesteś potrzebny i wtedy kiedy potrzebujesz. Zabawiasz rozmową, opiekujesz się i dzielisz swoimi problemami. Kiedy trzeba potrafisz ochrzanić i zaraz potem przytulić. Słuchasz moich żali, zmartwień, narzekania. I kiedy kładę się spać, zawsze śpię na jednej stronie łóżka, żeby kiedyś nie zajmować całego dla siebie. Bo jesteś, i będziesz, taką mam nadzieję. Bo Cię kocham. M.

Najpiękniejszych chwil nie zaplanujesz.

One przyjdą same.

Nieważna.

Są w twoim życiu osoby, rozmawiają z tobą, istnieją. Coraz bardziej wchodzisz w relację z nimi, stają się one dla ciebie coraz ważniejsze. Zależy ci na nich. A później znikają. Najpierw nie odpisują na wiadomości, później piszą tylko kiedy jesteś im potrzebna, a następnie kontakt urywa się, bez słowa wyjaśnień, bez niczego. A w tobie zostaje pustka, przestrzeń, w której jeszcze przed chwilą był ktoś, a teraz już go nie ma. Nie wiesz,  co zrobiłaś źle, co było nie tak. Nie wiesz, z czyjej winy wszystko się rozpadło, głowisz się, co mogło się stać. Czujesz się nieważna.

A może tak miało być? Może ta relacja nie miała racji bytu albo po prostu się już wypaliła? Może tej osobie nie zależało tak bardzo jak tobie? Pewnie już się nie dowiesz, pozostaje jedynie się z tym pogodzić.

Już nie myślę tak często, nie wspominam, nie złoszczę się. Czasem wraca żal, że za mocno mi zależało. Żeby dalej być przyjacielem. Bo tak to nazywałam. Teraz już wiem, że to nie miało sensu. I że są jeszcze inni. I ten jedyny, który jest zawsze, od ponad czterech lat. I Ten, który nigdy nie opuszcza, nie ważne, ile czasu minęło od ostatniej rozmowy.